Λατρεμένοι μου,
τι κάνετε;
Αχ και να ξέρατε πόσες φορές έχω σβήσει και έχω ξαναγράψει αυτό το κείμενο. Δεν ξέρω πως να ξεκινήσω, δεν ξέρω πως να βάλω σε σειρά αυτά που υπάρχουν στο μυαλό μου. Ένα σωρό ιδέες, ένα σωρό σκέψεις, ένα σωρό λόγια. Τόσα γεγονότα που έγιναν και μάλιστα σοβαρά. Και τόσους μήνες ούτε μια λέξη δεν έχει βγει!
Ώσπου το μυαλό ήρθε και έκανε την δική του παύση! Δεν είχα συνειδητοποιήσει ότι ήμουν τόσο φορτισμένη. 'Ίσως και φαίνεται από το τρόπο που σας γράφω αυτή τη στιγμή. Πρώτα πρώτα έπρεπε να αναγνωρίσω αυτή την ανάγκη της αποφόρτισης. Υπήρξαν στιγμές που μου δόθηκαν τα σημάδια, αλλά εγώ δεν ήθελα να αναγνωρίσω. Ήθελα να προλάβω και να προστατέψω όλα τα αγαπημένα μου πρόσωπα από πολλά και από διάφορα. Πού όμως;! Αυτό δεν γίνεται όσο και να προσπαθείς.
Επίσης σε όλα τα καινούρια προστέθηκαν όλα τα παλιά. Και αφού τα παλιά δεν τα είχα τακτοποιήσει, έγιναν βουνό. Και τα άφηνα να υπάρχουν. Και τα κοίταζα και δεν έκανα τίποτα. Και όσο απλά τα κοίταζα, αυτά με μαγικό τρόπο μεγάλωναν. Γιγαντώθηκαν. Και δυστυχώς τα άφησα και με ισοπέδωσαν.
Δεν σας κρύβω ότι παλεύω πολύ με τον εαυτό μου. Πολλά παλιά στοιχεία αντικρούονται με καινούρια. Έγιναν κάποια γεγονότα τα οποία με έκαναν να αλλάξω πως βλέπω τα πράγματα. Σας ξαναλέω, υπάρχουν στιγμές που κοντεύω να ουρλιάζω! Όπως επίσης έγιναν και οι όμορφες στιγμούλες που μου έδωσαν μια πνοή. Με έκαναν απλά να χαμογελάω.
Τέλος πάντων περασμένα μεν, ξεχασμένα όχι. Σας υπόσχομαι ότι θα προσπαθήσω να είμαι πιστή σε κάποια, ίσως και εβδομαδιαία ραντεβού, με αποκαλύψεις και όχι μόνο. Μέσα στην βδομάδα που μας έρχεται θα ξανασυναντηθούμε με μια ανάρτηση που είναι αφιερωμένη σε ένα από τα πιο αγαπημένα μου πρόσωπα. Του οφείλω μια μεγάλη εξήγηση, ένα μεγάλο ευχαριστώ και μια τεράστια ΣΥΓΝΩΜΗ .
Αυτά προς το παρόν λατρεμένοι μου. Στο επανιδείν !
τι κάνετε;
Αχ και να ξέρατε πόσες φορές έχω σβήσει και έχω ξαναγράψει αυτό το κείμενο. Δεν ξέρω πως να ξεκινήσω, δεν ξέρω πως να βάλω σε σειρά αυτά που υπάρχουν στο μυαλό μου. Ένα σωρό ιδέες, ένα σωρό σκέψεις, ένα σωρό λόγια. Τόσα γεγονότα που έγιναν και μάλιστα σοβαρά. Και τόσους μήνες ούτε μια λέξη δεν έχει βγει!
Ώσπου το μυαλό ήρθε και έκανε την δική του παύση! Δεν είχα συνειδητοποιήσει ότι ήμουν τόσο φορτισμένη. 'Ίσως και φαίνεται από το τρόπο που σας γράφω αυτή τη στιγμή. Πρώτα πρώτα έπρεπε να αναγνωρίσω αυτή την ανάγκη της αποφόρτισης. Υπήρξαν στιγμές που μου δόθηκαν τα σημάδια, αλλά εγώ δεν ήθελα να αναγνωρίσω. Ήθελα να προλάβω και να προστατέψω όλα τα αγαπημένα μου πρόσωπα από πολλά και από διάφορα. Πού όμως;! Αυτό δεν γίνεται όσο και να προσπαθείς.
Επίσης σε όλα τα καινούρια προστέθηκαν όλα τα παλιά. Και αφού τα παλιά δεν τα είχα τακτοποιήσει, έγιναν βουνό. Και τα άφηνα να υπάρχουν. Και τα κοίταζα και δεν έκανα τίποτα. Και όσο απλά τα κοίταζα, αυτά με μαγικό τρόπο μεγάλωναν. Γιγαντώθηκαν. Και δυστυχώς τα άφησα και με ισοπέδωσαν.
Δεν σας κρύβω ότι παλεύω πολύ με τον εαυτό μου. Πολλά παλιά στοιχεία αντικρούονται με καινούρια. Έγιναν κάποια γεγονότα τα οποία με έκαναν να αλλάξω πως βλέπω τα πράγματα. Σας ξαναλέω, υπάρχουν στιγμές που κοντεύω να ουρλιάζω! Όπως επίσης έγιναν και οι όμορφες στιγμούλες που μου έδωσαν μια πνοή. Με έκαναν απλά να χαμογελάω.
Τέλος πάντων περασμένα μεν, ξεχασμένα όχι. Σας υπόσχομαι ότι θα προσπαθήσω να είμαι πιστή σε κάποια, ίσως και εβδομαδιαία ραντεβού, με αποκαλύψεις και όχι μόνο. Μέσα στην βδομάδα που μας έρχεται θα ξανασυναντηθούμε με μια ανάρτηση που είναι αφιερωμένη σε ένα από τα πιο αγαπημένα μου πρόσωπα. Του οφείλω μια μεγάλη εξήγηση, ένα μεγάλο ευχαριστώ και μια τεράστια ΣΥΓΝΩΜΗ .
Αυτά προς το παρόν λατρεμένοι μου. Στο επανιδείν !
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου