"Φιλία": είδος σπάνιο και ιερό!

        Άλλο ένα βράδυ που η υπερένταση δεν με αφήνει να κλείσω μάτι!

     Το σπίτι είναι ήρεμο μια που οι κάτοικοι του είναι εδώ και ώρα στο κρεβάτι.  Η καλύτερη ώρα να αναλογιστώ πως πέρασε η μέρα μου και να κάνω την αυτοκριτική μου.

    Η στιγμούλα που έρχεται και ξανάρχεται στο μυαλό μου είναι συνάντηση με την φίλη μου,  μετά από δύο σχεδόν χρόνια. Βέβαια θα μου πεις τι είδους κολλητή είναι αν συναντιέστε μετά από τόσο καιρό;! 

     Κι, όμως, είμαστε κολλητάρια εδώ και παρά πολύ καιρό και θα συνεχίσουμε να είμαστε για πολύ καιρό ακόμα.Ξέρω ότι είναι από τα πρώτα χέρια που θα με σηκώσουν αν πέσω και από τα πρώτα που θα με στηρίξουν.

     Όση ώρα έκανα για φτάσω σπίτι της σκεφτόμουν πόσα και ποια είναι αυτά που θέλω να τις πω! Έπρεπε να τα βάλω σε μια τάξη...Βλέπεις 2 χρόνια ήταν γεμάτο από στιγμούλες γεμάτες λύπης ή χαράς. Τι λαχτάρα που είχα!

      Τελικά;

     Όταν βρεθήκαμε αντικριστά το μόνο που χρειάστηκε ήταν να αγκαλιάσει η μία την άλλη.  Τα λόγια ήταν περιττά. Ήταν σαν να μην πέρασε ούτε μία μέρα. Η αγκαλιά της μου έφερε τόση γαλήνη και τόση δύναμη...

     Δεν χρειάστηκε να της μιλήσω, να της πω τίποτα. Εγώ ήξερα για εκείνη κι εκείνη για μένα. Εγώ έπαιρνα δύναμη από εκείνην κι εκείνη από εμένα. Εγώ ξέρω ότι είναι εκεί για μένα κι εκείνη ξέρει ότι είμαι εκεί για εκείνην. 'Hταν σαν να μην είχε περάσει μία μέρα.

    Οι σιωπές μας μίλησαν για μας. 

  Στην ζωή μας ένα από τα βασικά είναι οι ΦΙΛΟΙ!

 Εσείς έχετε κάποιον φίλο που να σας κάνει να αισθάνεστε έτσι;

                   Στο επανιδείν λατρεμένοι!